درمان سندرم پیریفورمیس

سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی و عضلانی غیر معمول است که هنگامی که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را فشرده می کند، ایجاد می شود. ماهیچه پیریفورمیس یک عضله صاف و باند مانند است که در باسن نزدیک بالای مفصل لگن قرار دارد. این عضله در حرکات پایین بدن از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا باعث تثبیت مفصل ران میشود.وجود عضله پیریفورمیس ما را قادر به راه رفتن میسازد. همچنین باعث می شد بتوانیم وزن خود را از یک پا به پای دیگر تغییر داده و تعادل را حفظ کنیم.بعلاوه در ورزش هایی استفاده می شود که شامل بلند کردن و چرخش ران ها است به طور خلاصه ، تقریباً در هر حرکت باسن و پاها این عضله موثراست. عصب سیاتیک، عصبی ضخیم و طولانی در بدن است که در کنار عضله پیریفورمیس ، در پشت پا قرار دارد و در نهایت به اعصاب کوچکتر که در پاها ختم می شود شاخه می شود. فشرده سازی عصب می تواند در اثر اسپاسم عضله پیریفورمیس ایجاد شود.سندرم پیریفورمیس شرایطی است که در آن عضله پیریفورمیس ، واقع در ناحیه باسن ، اسپاسم دارد و باعث ایجاد درد باسن می شود. عضله پیریفورمیس همچنین می تواند عصب سیاتیک اطراف را تحریک کرده و باعث ایجاد درد ، بی حسی و سوزن شدن در پشت پا و پا شود (مشابه درد سیاتیک). درمان سندروم پیریفورمیس با کاهش فعالیت های شدید ورزشی شروع میشود. به محض شروع علائم بیماری باید حرکاتی را که موجب افزایش درد میشوند کنار گذاشت. بیمار نباید بمدت زیاد یک جا بنشیند و باید هر ۲۰ دقیقه بلند شده و چند قدم راه برود. بیمار به مدت طولانی نباید رانندگی کند و هر ۲۰ دقیقه باید بایستد و چند دقیقه راه رفته و نرمش های کششی را انجام دهد.گرمای موضعی در ناحیه درد و استفاده از داروهای ضد درد و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی هم میتواند در کاهش درد بیمار مفید باشند.مهمترین قسمت درمان این بیماران انجام نرمش های کششی بر روی عضله پیریفورمیس است. مهمترین نرمش های کششی عضله پیریفورمیس به صورت زیر انجام میشوند.

تمرین درمانی عضله پیریفورمیس

کشش برای سندرم پیریفورمیس

تعدادی از تمرینات کششی برای پیریفورمیس و همسترینگ (عضله بزرگ در امتداد پشت هر ران) به کاهش علائم دردناک و افزایش دامنه حرکتی بیمار کمک می­کند.

راه­های زیادی برای کشش عضله پیریفورمیس وجود دارد. دو راه ساده عبارتند از:

• به پشت دراز بکشید و هر دو پا را صاف روی زمین قرار دهید و هر دو زانو را خم کنید. زانوی راست را تا سینه بالا بکشید، با دست چپ زانو را بگیرید و به سمت شانه چپ بکشید و کشش را نگه دارید. این کار را برای هر طرف تکرار کنید.
• به پشت دراز بکشید و هر دو پا را صاف روی زمین قرار دهید و هر دو زانو را خم کنید. مچ پای راست را روی زانوی پای چپ قرار دهید. ران چپ را به سمت قفسه سینه بکشید و کشش را نگه دارید. این کار را برای هر طرف تکرار کنید.

هر کشش پیریفورمیس برای شروع باید به مدت 5 ثانیه نگه داشته شود و به تدریج به 30 ثانیه افزایش یابد و هر روز سه بار تکرار شود.

کشش همسترینگ

کشش همسترینگ برای کاهش هر نوع درد سیاتیک مهم است. دو راه برای کشش همسترینگ وجود دارد:

• دو صندلی را روبروی هم قرار دهید. روی یک صندلی بنشینید و پاشنه یک پا را روی صندلی دیگر قرار دهید. به جلو خم شوید، تا زمانی که کشش ملایمی در پشت ران احساس کنید، و کشش را نگه دارید.
• به پشت دراز بکشید و هر دو پا را صاف کنید. یک پا را به سمت بالا بکشید و با نگه داشتن حوله ­ای که پشت پا پیچیده شده است پا را صاف کنید تا کشش ملایمی در پشت ران احساس شود.

سعی کنید هر کشش را به مدت 30 ثانیه نگه دارید و هر روز سه بار تکرار کنید.

درمان سندرم پیریفورمیس

بسته به شدت درد بیمار و سایر علائم، تعدادی از گزینه ­های درمانی ممکن است توسط پزشک متخصص توصیه شود.

یخ و گرما درمانی برای سندرم پیریفورمیس

یک راه ساده برای کمک به تسکین درد در خانه، استفاده از کمپرس سرد یا پد گرم کننده روی پوست در ناحیه آسیب دیده است.

کیسه یخ و ماساژ یخ

هنگام شروع درد، در یک وضعیت راحت روی شکم دراز بکشید و یک کیسه یخ را به مدت تقریبی 20 دقیقه روی ناحیه ای که درد دارد قرار دهید. در صورت نیاز هر 2 تا 4 ساعت یکبار این عمل را تکرار کنید. همچنین ترکیب یک ماساژ ملایم با یخ نیز میتواند مفید باشد. برای این کار روی شکم دراز بکشید و از کسی بخواهید به آرامی ناحیه موردنظر را با یک تکه یخ بزرگ ماساژ دهد. اگر میخواهید یخ را مستقیماً روی پوست قرار دهید (به جای کمپرس سرد)، مدت زمان آن را به 8 تا 10 دقیقه کاهش دهید .

گرما درمانی

برخی افراد جایگزینی سرما با گرما را مفیدتر می دانند. در صورت استفاده از پد حرارتی، روی شکم دراز بکشید و پد حرارتی را تا 20 دقیقه روی ناحیه موردنظر قرار دهید. به یاد داشته باشید که مدت طولانی از پد گرم استفاده نکنید، زیرا ممکن است منجر به سوختگی پوست شود.

داروها

از آنجایی که بیشتر دوره­ های درد شامل نوعی التهاب است، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، ممکن است به کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده کمک کنند.

تزریق به عضله پیریفورمیس

در مواردی که درد بیمار با اقدامات فوق درمان نشود تزریق داروی بیحس در محل درد در ناحیه باسن ممکن است کمک کننده باشد. یک بی­حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید ممکن است مستقیماً به عضله پیریفورمیس تزریق شود تا به کاهش اسپاسم و درد کمک کند.

تزریق بوتاکس

برای اسپاسم مداوم پیریفورمیس که به درمان با تزریق بی­حس کننده/کورتیکواستروئید مقاوم است، میتوان از تزریق سم بوتولینوم استفاده کرد.سم بوتولینیم که به نام بوتاکس نیز معروف است به عنوان یک عامل تضعیف کننده عضلات شناخته می­شود ، ممکن است مفید باشد. هدف از تزریق بوتاکس کمک به شل شدن عضله و کمک به کاهش فشار روی عصب سیاتیک است.

بندرت و در صورت عدم بهبودی بیمار بعد از انجام درمان های بالا ممکن است عمل جراحی بصورت بریدن محل اتصال عضله پیریفورمیس به استخوان بتواند درد بیمار را از بین ببرد.