درمان آسیب و پارگی عضله همسترینگ

عضلات همسترینگ شامل سه عضله می‌باشند که در پشت ران قرار دارند. این سه عضله عبارتند از:

1. عضله دو سر ران Biceps Femoris: این عضله در خلف و خارج ران قرار دارد و شامل یک سر بلند (Long Head) و یک سر کوتاه (Short Head) می‌باشد.
2. عضله سمی تاندینو Semitendinosus: که در خلف و داخل ران قرار دارد. (سطحی)
3. عضله سمی ممبرانو Semimembranosus: این عضله در خلف و داخل ران زیر عضله سمی تاندینو قرار دارد. (عمقی)

آسیب‌ های عضلات همسترینگ

آسیب‌های عضلات همسترینگ مانند کشیدگی عضلات همسترینگ در ورزشکاران (بیشتر در ورزش‌هایی مانند دو، فوتبال، بسکتبال) شایع بوده و می‌تواند بسیار دردناک باشد.آسیب‌های همسترینگ می‌تواند به صورت کشیدگی خفیف عضله که به راحتی درمان می‌شود، پارگی قسمتی از عضله و یا پارگی کامل عضله که بهبود آن ماه‌ها زمان می‌برد، رخ دهد. بیشتر آسیب‌ های همسترینگ در قسمت ضخیم‌ تر و میانی عضله و یا در محلی که فیبرهای عضلانی به فیبرهای تاندون متصل می‌شوند رخ می‌دهد. در آسیب‌های شدیدتر همسترینگ تاندون ممکن است کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند. که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می‌شود.

علل آسیب‌ های عضلات همسترینگ

ریسک فاکتور‌هایی که می‌توانند احتمال آسیب‌های عضلات همسترینگ را افزایش دهند عبارتند از:

1. سفتی عضلات: سفتی عضلات احتمال کشیدگی و آسیب‌های همسترینگ را افزایش می‌دهد. انجام حرکات کششی از احتمال آسیب‌های همسترینگ می‌ کاهد.
2. ناهماهنگی عضلات: زمانی که یک گروه عضلانی از گروه عضلانی مقابل بسیار قوی‌تر باشد احتمال کشیدگی عضله افزایش می‌یابد. برای مثال عضلات چهار سر ران که جلوی ران قرار دارند معمولا از عضلات همسترینگ که پشت ران قرار دارند قوی‌تر هستند. و در هنگام فعالیت‌های ورزشی عضلات همسترینگ زودتر خسته شده که این خستگی می‌تواند منجر به کشیدگی عضلات همسترینگ شود.
3. ضعف عضلات: اگر عضلات ضعیف باشند تحمل کم‌تری نسبت به فشار تمرین‌های ورزشی دارند و در نتیجه آسیب به عضلات شایع‌تر می‌باشد.
4. خستگی عضلات: خستگی باعث کاهش قابلیت جذب شوک و انرژی توسط عضله می‌شود. در نتیجه احتمال آسیب عضله افزایش می‌یابد.
5. نوع فعالیت: ورزش‌هایی که ریسک بالاتری برای آسیب همسترینگ دارند عبارتند از: دویدن، فوتبال، بسکتبال. همچنین ورزشکاران مسن و ورزشکاران جوان در حال رشد برای آسیب‌های عضلات همسترینگ مستعدتر هستند.

علائم آسیب‌ های عضلات همسترینگ

• درد شدید در پشت ران که باعث توقف فعالیت می‌ شود.
• تورم در پشت ران از چند ساعت بعد از آسیب
• کبودی در پشت ران و پشت زانو
• ضعف در عضلات همسترینگ

درمان

درمان آسیب‌های خفیف همسترینگ مانند کشیدگی‌هایی که منجر به پاره شدن عضله نشده اند معمولا به صورت غیر جراحی می‌باشد. درمان‌های غیر جراحی عبارتند از:

1. استراحت: از ادامه فعالیت‌های ورزشی باید اجتناب کرده و همچنین برای جلوی گیری از وزن گذاری روی اندام آسیب دیده از عصای زیر بغلی استفاده گردد.
2. کمپرس سرد: روزانه چندین مرتبه کمپرس سرد هر بار به مدت 20 دقیقه به کاهش التهاب و درد کمک می‌کند.
3. باند کشی: استفاده از باند کشی از تورم بیشتر جلوگیری می‌کند.
4. بالا قرار دادن اندام تحتانی: بهتر است هنگام استراحت اندام تحتانی بالاتر از بدن (بالاتر از سطح قلب) قرار داده شود.
5. فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به افزایش قدرت عضلات همسترینگ و برگرداندن محدوده حرکت طبیعی به بیمار کمک می‌کند.
6. درمان جراحی : درمان جراحی معمولا در موارد پارگی کامل عضلات همسترینگ و یا در صورت شکستگی کندگی محل اتصال تاندون همسترینگ با استخوان انجام می‌شود.

درمان کشیدگی عضلات پشت ران همسترینگ

بلافاصله بعد از آسیب در عضله باید اقدامات زیر انجام شوند.

1. PRICE : محافظت کردن ، استراحت ، استفاده از ماساژ یخ ، فشردن عضو با باند‌های کشی و بالا گرفتن عضو در مراحل اولیه آسیب می‌تواند کمک کننده باشد.
2. استفاده از داروهای ضد درد یا ضد التهاب غیر استروئیدی با تجویز پزشک
3. بی حرکت کردن مفصل زانو با بریس به مدت چند روز
4. فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش درد و تورم و همچنین افزایش قدرت عضلات همسترینگ و برگرداندن دامنه حرکت طبیعی به بیمار کمک می‌کند. یک فیزیوتراپیست ماهر می‌تواند درمان‌های مختلفی نظیر گرمادرمانی، اولتراسوند ، لیزر درمانی، تحریک الکتریکی، مگنت درمانی، شاک ویو درمانی و تکنیک‌های رهاسازی عضلانی را برای عضلات و بافت های نرم به کار گیرد تا درد را کاهش دهد.
5. بعد از گذشت چند روز از آسیب که درد و تورم عضله کاهش یافت ورزشکار باید با انجام تمرینات خاص تحت نظر پزشک معالج و فیزیوتراپیست متخصص انعطاف پذیری و قدرت عضلات همسترینگ را بهبود بخشد.
6. استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)

بیشتر آسیب‌های همسترینگ به درمان‌های ساده و غیر جراحی پاسخ می‌دهند ولی در صورتی که آسیب وارد شده به عضلات همسترینگ بسیار شدید بوده و باعث پارگی کامل آن شود، ممکن است نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد. عمل جراحی بصورت بازگرداندن دوسر عضلات یا تاندون‌ها یا تاندون به استخوان و سپس ترمیم آن است.

• نکته مهم:

برای جلوگیری از آسیب همسترینگ خود، مطمئن شوید که برنامه درمانیتان به صورت کامل اجرا شده است. بازگشت به ورزش فقط پس از اجازه پزشک مجاز است. آسیب دیدگی مجدد عضلات همسترینگ ، خطر آسیب دائمی را افزایش می‌دهد که این شرایط می‌تواند منجر به یک بیماری مزمن شود.